Δημήτρης Κοτζαρίδης. Η εποχή μας άρχισε να βγάζει ήρωες. Ελπίζω.
Δημήτρης Κοτζαρίδης, ετών 53. Εδώ και τρία χρόνια ήταν άνεργος. Ζούσε -ακριβέστερα: επιβίωνε- στο Βύρωνα με λίγα μεροκάματα σε οικοδομές. Η γυναίκα του είχε χάσει κι εκείνη την δουλειά της. Ανέθρεψαν και σπούδασαν τις δυο τους κόρες σε πολύ δύσκολες συνθήκες.
Δημήτρης Κοτζαρίδης, ετών 53. Σήμερα δεν είναι εδώ. Το σπίτι του πενθεί και μαζί του όλοι εμείς. Αλίμονο, δεν θα 'πρεπε να μας ενδιαφέρει αν ήταν στο συνδικάτο οικοδόμων του ΚΚΕ ή αν ήταν με το ΠΑΜΕ. Ήταν άνθρωπος που κατέβηκε στον δρόμο, ήταν άνθρωπος με όνειρα. Ήταν άνθρωπος ελεύθερος. Ήταν άνθρωπος.
Τώρα είναι κάτι παραπάνω: ήρωας.
Δημήτρη, σκοτώθηκες για να είναι το παιδί μου αύριο ελεύθερο. Συγνώμη που δεν ήμουν εκεί να σε σώσω. Συγνώμη που δεν σκοτώθηκα εγώ για σένα. Υπόσχομαι αυτό: δεν ξεχνώ. Δεν ξεχνώ την Ιδέα για την οποία έπεσες. Δεν ξεχνώ τους δολοφόνους σου.
Γνωρίζουμε ποιοι σε δολοφόνησαν, Δημήτρη. Αυτοί που...